Aanbesteding van het ministerie
Jaren geleden zei één van mijn cursisten tegen mij:
– Dagmara, jij bent net een psycholoog, alleen goedkoper.
Hij zei dat op het moment wanneer het Ministerie van Veiligheid en Justitie een nieuwe aanbesteding bekendmaakte. En ik ben niet alleen taaltrainer, ik ben ook gerechtstolk en vertaler, en ik werk indirect voor het ministerie. De aanbesteding betekent dat wij – tolken, van het ene naar het andere tolkenbureau worden verschoven. Wij mogen dan onze tarieven altijd naar beneden schroeven maar als we ze willen verhogen dan krijg je te horen:
– Dan word je niet meer gebeld.
De toeslag voor de avond- en weekenddiensten is laatst ook al afgeschaft en ik had er genoeg van.
– Tot hier en geen stap verder. – dacht ik. – Zo wil ik niet meer werken. Ik voel me als een uitzendkracht die van de ene naar de andere tolkenbureau wordt gestuurd zonder daar enige invloed op te hebben.
Carrièreswitch?
En toen dacht ik:
– Misschien heb ik nog andere talenten? Misschien had mijn cursist toch gelijk?
Ik ben psychologie gaan studeren en gedurende twee jaar nadat ik was afgestudeerd, heb ik daar helemaal niets mee gedaan.
Ik gaf nog steeds les en tolkte voor dezelfde tolkenbureaus, die inmiddels de volgende aanbesteding wonnen. Er was absoluut niets veranderd.
De reden waarom er niets veranderd was, waren mijn gedachten. Ik dacht namelijk:
– Wat heb ik mensen te bieden? Er zijn zo veel psychologen, coaches en counselors. Wat kan ik mensen geven wat anderen nog niet geven? Wat voor een verschil kan ik maken?
Ik was kwaad. Ik was kwaad op mezelf want ik heb tijd, energie en geld verspild. Alles voor niets.
Tony Robbins “I am not your guru.”
En toen, toen ik al heel ontmoedigd was, heb ik op Netflix een film van Tony Robbins gezien ‘I am not your guru.’ en ineens, zoals in de tekenfilms, verscheen een brandende gloeilamp boven mijn hoofd en ik wist het. Eindelijk begreep ik wat ik miste – ik had een coach nodig.
En hoewel ik 22 jaar geen Engels meer heb gesproken, heb ik me opgegeven voor de coaching in het instituut van Tony Robbins.
Coach
Tijdens het intakegesprek houdt de coach mijn testresultaten in zijn hand en zegt:
– Dagmara, jouw uitslag in de categorie werk is 99 van 100. Dat komt nauwelijks voor. Als jij een hartchirurg was, dan zou ik vanuit Amerika naar Nederland komen, zodat jij mij zou opereren. Mensen hebben je nodig! – ik werd sprakeloos en barste in tranen uit.
En hij vertelde verder:
– En jouw man vertelt je vast hetzelfde maar jij luistert niet naar hem! – en ik kon niet stoppen met huilen want hij had gelijk.
En toen zei hij:
– En weet jij wie dat heeft gezegd: Als je mensen lang genoeg dezelfde leugens vertelt, dan gaan ze dat geloven?
– Tony? – vroeg ik heel onzeker.
– Hitler! Hitler heeft dat gezegd! Je vertelt jezelf leugens! Je bent Hitler voor jezelf!
Stop thinking – Start doing
Ik werd sprakeloos. Het voelde als een koude douche maar ik had die nodig.
Toen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik geen recht heb om voor anderen te beslissen. Iedereen mag voor zichzelf beslissen of die mij wil of niet, maar als ik mezelf niet laat zien dan zal niemand weten dat ik besta. Vandaar dat ik hier ben.
Lees ook Omgaan met je innerlijke criticus – tips en Oplichterssyndroom ontmaskerd. Voor slimme mensen die denken dat ze dom zijn.